Κόκκινη Πέμπτη - Κόκκινη 21η Απριλίου & Μάυρα σημερινά χάλια

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα

Η αλλιώς Κόκκινη Πέμπτη

21 Απριλίου 2011….και κόκκινη Πέμπτη

Πριν 44 χρόνια , 21 Απριλίου 1967 πάλι είχαμε μια κόκκινη μέρα.

Δεν ήταν Πέμπτη αλλά Παρασκευή

Λίγη σημασία έχει αυτό

Κόκκινη Πέμπτη σταύρωσαν το χριστό

Εκείνη την Παρασκευή σταύρωσαν τον Ελληνισμό

Η μάλλον έβαλαν την Ελλάδα στον «γύψο».

Όχι γιατί ήταν ασθενής όπως είχαν επικαλεστεί οι φωστήρες και σωτήρες μας.

Αλλά για να μην μπορείς να κουνηθείς, να μη μπορείς να αντιδράσεις, που η μεγαλύτερη ελευθερία που είχες είναι να ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου, αλλά και αυτό με μέτρο.

Και αναρωτιέμαι αυτές τις άγιες ημέρες πιο είναι πιο σκληρό, πιο βαρύ, πιο επιτακτικό τέλος πάντων. Το αποφασίζουμε και διατάσσουμε του ’67 η το αποφασίζουμε και δεν μας ενδιαφέρει η άποψη σας, της σημερινής «κυβέρνησης».

Ενώ η τότε «κυβέρνηση» άφησε ένα υγειές χρέος που η τότε πληγωμένη Ελλάδα θα μπορούσε να αποπληρώσει έχουμε την σημερινή κυβέρνηση να βάζει σαν πρώτη και μοναδική προτεραιότητα την αποπληρωμή του χρέους προς τους δανειστές της χώρας και καταδικάζοντας τα παιδιά μας στην εφ’ όρου ζωής δουλεία.

Σήμερα μεγάλη Πέμπτη

Μεθαύριο μεγάλο Σάββατο και το βράδυ η ανάσταση του Χριστού.

.

.

Όσο για την δική μας (οικονομική) ανάσταση….. από εμάς εξαρτάτε…. Υπομονή και αγώνα θέλει και ίσως και πολλές – πολλές κόκκινες μέρες.

Επαναστάσεις του λόγου (η μήπως όχι)

Καλές οι επαναστάσεις του λόγου. Όταν όμως κάποιοι θίγουν καταστάσεις πρέπει να είναι έτοιμοι να ακούσουν και απόψεις και το κυριότερο οι απόψεις αυτές να γίνονται γνωστές . Έστω και αν αυτές ενοχλούν.

Καλές οι επαναστάσεις του λόγου λοιπών αλλά όταν σηκώνεις «το λάβαρο της επανάστασης» να ξέρεις ότι κάποιοι θα σε ακολουθούν. Κάποιοι που μπορεί να έχουν τις ίδιες απόψεις με σένα αλλά ίσως και διαφορετικές. Σημασία δεν πρέπει να δίνουμε τόσο στην πορεία και τις εξελίξεις όσο στο αποτέλεσμα.

Καλές οι επαναστάσεις του λόγου αλλά όταν δεν δέχεσαι απόψεις, όταν δεν δέχεσαι ένα υγειές λιθαράκι σε αυτό που προσπαθείς να κτήσεις τότε η λάθος δημιούργημα προσπαθείς να φτιάξεις, η σε λάθος δρόμους θες να οδηγήσεις τις δικές μας ανησυχίες. Όπως και να έχει τελικά, είσαι και συ δήθεν. Ένας ακόμα αντίπαλος στρατιώτης στην σκακιέρα μας που προσπαθεί επιμελώς να προφυλάξει τον βασιλιά του για να μη χαθεί το παιχνίδι ξέροντας πως οι κανόνες του παιχνιδιού είναι τέτοιοι που όσο εσύ θα προφυλάγεις τον βασιλιά θα μένεις αλώβητο πιόνι (αλλά πιόνι). Καλές οι επαναστάσεις του λόγου και συνέχισε να γράφεις (μια και αυτή είναι η δουλειά σου) για το καλό της ανθρωπότητας, το καλό της Ελλάδας μας και γενικότερα για το καλό του εαυτού σου και των ομοιων σου και άσε εμάς να ονειρευόμαστε πως κάποτε θα έρθουν καλύτερες ημέρες.

Αλλά να σου πω κάτι. Οι επαναστάσεις του λόγου όταν μένουν μόνο στα λόγια δεν είναι επαναστάσεις αλλά προπαγάνδα. Οι επαναστάτες αυτοί δεν είναι ηρωες αλλά προδότες.

ΣΗΜ. Όλα αυτά γραφτήκαν για ένα άτομο. Αλλά αντιπροσωπεύουν την άποψη μου για μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων «γνωστών η αγνώστων» που σαν στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό μας από τις πραγματικές εξελίξεις προς όφελος των «αφεντικών» τους και κατά συνέπια και προς όφελος τους.