ΟΝΕΙΡΑ

Ζωή ήσυχη, ηρεμη, χωρίς ανατροπές, χωρίς συγκινήσεις, μια ευθεία γραμμή που για να διασταυρωθεί με τις ζωές των άλλων θα πρέπει εκείνες να ελιχθούν.
Ζωή μικρή.
Ζωή νεκρή.

Που ζεις πλέων από συνήθεια, που βλέπεις να περνούν τα χρόνια από επάνω σου και εσύ να τα δέχεσαι έτσι, αδιάφορα.
Που έχεις ξεχάσει πως στην πλάτη σου κουβαλάς ακόμα εκείνα τα φτερά που πίστευες πως θα σε κάνουν να πετάξεις εκεί που έφταναν τα όνειρα σου.
Τα όνειρα που ακόμα έχεις βαθειά μέσα σου και που μόλις τολμήσεις να κάνεις μια αρχή πάντα κάποιος θα έρθει να σε κρατήσει να μην πετάξεις.
Που καρτεράς την επόμενη ευκαιρία διαφυγής

Δεν είσαι άτολμος μα έτσι σε είπαν
Δεν είσαι δειλός μα έτσι σου φέρονται
Ενώ είσαι τα πάντα κανείς δεν βλέπει τίποτα
Ένας κλόουν που όλοι βλέπουν το αστείο πρόσωπο και το φαρδύ χαμόγελο και κανείς τι κρύβει από κάτω.
Κλαίει ;
Γελάει ;
.
.
.
Έλα παλιάτσο ησύχασε, αυτή είναι η δική σου ζωή. Μάθε πλέον να την ζεις και μη γκρινιάζεις.
Βλέπεις όλοι κάνουν όνειρα για να τα πραγματοποιούν.
Εσύ πρέπει να κάνεις όνειρα για να ζεις με αυτά.

ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ)...ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το τρένο έφτασε το τέρμα του.
Ένα τέρμα έτσι όπως αρμόζει σε τρένο όπως αυτό.

Ο άνθρωπος μας έφυγε.
Αλλά το χαμόγελο που είχε έδειχνε πως έφυγε χαρούμενο.
Ίσως γιατί μια ζωή καταλάβαινε πόσο την αγαπούσαμε. Ίσως γιατί το ένοιωσε αυτές τις τελευταίες μέρες τις κοντά μας.
Ίσως να είναι και ένας ακόμα λόγος. Ότι μέχρι το τέλος της αυτή είχε την τελευταία λέξη.


Παρασκευή 20 Νοέμβρη 2009 10:00 πμ

Δεν ξέρω αν υπάρχει κόλαση η παράδεισος.
Αυτό που ξέρω είναι ότι εκεί που πήγε με το πείσμα της θα το κάνει παράδεισο.
Και ο θεός που από τα 9 της χρόνια την έχει βάλει σε τόσες δοκιμασίες ελπίζω τώρα να σταματήσει να την δοκιμάζει. Όχι γιατί δεν αντέχει, αλλά γιατί της αξίζει μια καλύτερη ζωή, έστω και μεταθανάτια, έστω και εκεί που όλοι ονομάζουμε παράδεισο.


Ήδη άρχησες να μας λείπεις πολύ

Καλό παράδεισο

ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ)

Οι ζωές των ανθρώπων είναι σαν τα τρένα.
Με το που θα γεννηθούμε μπαίνουμε στις ράγες, σε μια πορεία άλλες φορές αργή και σταθερή και άλλες φορές σε μια τρελή πορεία γεμάτη κινδύνους.
Όποια πορεία και αν ακολουθήσεις υπάρχει περίπτωση να σπάσουν οι ράγες και το τρένο να φτάσει πρόωρα στο τέλος του.
Αν όμως η πορεία του είναι μεγάλη, θα συναντήσει άλλους σταθμούς ευχάριστους και άλλους δυσάρεστους. Και ανάλογα με τις εμπειρίες αυτές καθορίζετε η συνέχεια του ταξιδιού.

Μέσα σε όλα αυτά τα τρένα είναι και ένα που τώρα φτάνει στο τέλος του. Ένα τρένο που το βρήκαν δύσκολοι σταθμοί και που γινόταν πολλές φορές αφιλόξενο.

......................

Ένα αγαπημένο μας πρόσωπο φεύγει και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το βοηθήσουμε. Τίποτα πλην του να στεκόμαστε δίπλα του.

Και το μόνο παράπονο που θα μας αφήσει είναι γιατί ποτέ δεν μας άφησε να του δείξουμε πόσο πολύ το αγαπούσαμε.

ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η ζωή μας επιλέγει διάφορες πορείες.

Την πορεία του κύκλου όπου ζούμε τα ίδια πράγματα με τους ίδιους ανθρώπους (κάτι σαν την μέρα της μαρμότας) και που άλλες φορές αυτό μας ικανοποιεί γιατί διορθώνουμε τα λάθη μας και άλλες φορές μας κουράζει αυτή η ρουτίνα.

Άλλες φορές πάλι επιλέγει την ευθεία οδό όπου βαδίζουμε πάντα εμπρός και ζούμε αυτά που θα βρεθούν στον δρόμο μας και που όταν ρίχνουμε κλεφτές ματιές δίπλα μας βλέπουμε ανθρώπους που θα θέλαμε να γνωρίσουμε, να αγγίξουμε η ακόμα και να ερωτευθούμε αλλά που οι δρόμοι μας δεν συναντιούνται και χανόμαστε.

Άλλες φορές πάλι επιλέγει την πορεία του σλάλομ όπου αν και προχωράμε μπροστά, συχνά συναντιόμαστε με τις πορείες και τις ζωές των άλλων και που πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση να αρπάξουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε αξιόλογους ανθρώπους.

Τέλος μερικές φορές επιλέγει την πορεία προς το πουθενά, χωρίς προορισμό, χωρίς να ξέρεις τι θες, να ψάχνεις ένα τίποτα, να συναντάς κάποιον κανένα και όταν καταλάβεις που βρίσκεσαι να είναι πλέων δύσκολο να γυρίσεις γιατί κάποιος καλοθελητής θα έχει φροντίσει να κόψει τον μίτο της Αριαδνης που θα σε βοηθούσε στην επιστροφή.

Σε εμάς πλέων απομένει το ποια πορεία θα επιλέξουμε.

ΣΥΓΝΩΜΗ

Σήμερα το πρωί πετάχτηκα από τον ύπνο μου πανικόβλητος.
Μόλις συνειδητοποίησα πως διέπραξα «έγκλημα φιλίας»
Έχουν περάσει σχεδόν 10 μέρες από το «φονικό»
Τώρα πρέπει να βρω το κουράγιο να σου ζητήσω μια ΜΕΓΑΛΗ συγνώμη.
Κοίτα που ένα κομμάτι λαμαρίνας σε κάνει να ξεχάσεις την γιορτή αυτών που τους αισθάνεσαι δικού σου….κάτι σαν οικογένεια.

Τώρα κάτι πρέπει να σκεφτώ….
Αλλά τι…;
Τι…;
.
.
Το βρήκα…..έχω κάποια ηλικία……
Λες;

Μπαααα….

Αλλά πάλι…..γιατί να μη πω την αλήθεια

Αφού θα με καταλάβει…..

Ναι αυτό θα κάνω…..


Εεεεεεεεε….μ’ ακούς……

Σ Υ Γ Ν Ω Μ Η.

ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΛΑΣΤΩ...

Εχθές ξύπνησα με καλή διάθεση και είπα πως τίποτα και κανείς δεν θα μου την χαλάσει.
Έξω ο καιρός ιδανικός για μια κυριακάτικη βόλτα.
Στα 10 μέτρα από το σπίτι μου στην γωνία ένα γεροντάκι καθισμένο που πρόσταξε την παλάμη για βοήθεια.
Είπα δεν θα χαλαστώ.
Έβαλα το χέρι μου και του έδωσα ότι ψιλά είχα.
Πιο κάτω μια κοπέλα, αθίγγανη με ένα μωρό στην αγκαλιά ζητούσε και αυτή μια βοήθεια, με το μωρό να με κοιτάει στα μάτια.
Όχι δεν θα χαλαστώ. Άνοιξα το πορτοφόλι μου και έδωσα και εκεί κάτι.
Πιο κάτω συνάντησα όλη την δυστυχία που υπάρχει εδώ στην πόλη μας, θαρρείς και κάποιος ήθελε αυτή η μέρα που εγώ ήμουν τόσο καλά να τελειώσει σαν η πιο άσχημη.

Ο…ΧΙ
Δ ε ν θ α χ α λ α σ τ ω.
Τελεία και παύλα.

Θα γυρίσω στο σπίτι και τέλος.
Εκεί ήταν που συνάντησα ένα πρόσωπο που ξέρω ότι αυτός ΕΧΕΙ ανάγκη από βοήθεια.
Δεν έχει σημασία αν τον λένε Κώστα, αν τον λένε Γιάννη.
Εδώ, πρέπει να βοηθήσεις, είπα από μέσα μου.
Έψαξα…ξαναέψαξα…. τίποτα
Ήμουν στεγνός αφού για να μην χαλαστώ έδωσα την βοήθεια μου σε όποιον μου την ζητούσε.

Ευτυχώς για μένα σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα.
Εγώ τουλάχιστον έχω την οικογένεια μου, το σπιτικό μου, την δουλειά μου, δεν πρέπει να παραπονιέμαι.
Κάποιες ώρες σκέφτομαι πως μπορούν κάποια άτομα και στην πρώτη δυσκολία βγαίνουν στον δρόμο και ζητάνε βοήθεια, στερώντας αυτούς που την έχουν πραγματικά.

Είτε τους λένε Κώστα……

Είτε τους λένε Γιάννη…….

ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ Νο.1

Αν ποτέ με ρωτήσουν τι είναι αυτό που δεν μου έλειψε ποτέ, εγώ δεν θα βγάλω λέξη αλλά όλοι θα έχουν πάρει την απάντηση.

Γιατί η απάντηση βρίσκετε μέσα στον τρόπο που μιλάω, στον τρόπο που ακούω, στον τρόπο που συμπεριφέρομαι.

Άδικα προσπάθησαν κάποιοι να με αλλάξουν.

Πάντα θα είμαι αυτός που θα δίνω στο πολλαπλάσιο αυτό που παίρνω.

Η ζωή μου θα είναι πάντα γεμάτη από αυτό.

Καλή αρχή

Σήμερα ξύπνησα με πονοκέφαλο, με μια παράξενη αίσθηση που δεν έχω ξανανιώσει.
Αφού το φιλοσόφησα λιγάκι το πράγμα κατέληξα πως φταίει ο συνωστισμός των σκέψεων που έχει το λιγοστό κατά τα άλλα μυαλό μου.
Έτσι λοιπών αποφάσισα να τις ξεφορτωθώ σιγά – σιγά κάποιες από αυτές και να βάλω σε τάξη κάποιες άλλες.
Δύσκολο μεν για μένα που δεν είχα μια τάξη στην ζωή μου, μια σειρά τέλος πάντων να προσπαθήσω να βελτιωθώ τώρα.
θα το προσπαθήσω.
Ποιος ξέρει;
Ίσως και να είναι απλά τα πράγματα και εγώ να τα κάνω δύσκολα.
Το πιο πιθανό πάντως είναι να ξεφύγω εντελώς, να κρατήσω τις σκέψεις μέσα μου και αυτά που θα γράφω να είναι αλλού ντ’ αλλού.
Ίσως να λειτουργήσει αυτό το χούι που έχω…να μην έχω μια σειρά.
Αλλά και μόνο μια προσπάθεια αξίζει πιστεύω γιατί και ένας μόνο να διαβάσει αυτά που θα γράφω για μένα είναι κάτι.

Καλή αρχή λοιπών.