Και ξαφνικά μεγάλωσα….Έτσι!!!
Σε μια στιγμή!!!
Εκεί που στεκόμουν όρθιος κοίταζα αμέριμνος έξω από το
λεωφορείο ξαφνικά μια φωνή με σπαστά Ελληνικά με ρωτάει!
Μήπως θέλετε να καθίσετε?
Ήταν ένας νεαρός γύρω
στα 18 που όχι μόνο το χρώμα τον έκανε να ξεχωρίζει αλλά και η ευγένεια του,
κάτι που είχα καιρό να συναντήσω στον δρόμο!
Αρνήθηκα φυσικά αφού δεν συνηθίζω να «ρίχνω» άλλους για να
πάρω κάτι που δεν το έχω περισσότερη ανάγκη από αυτούς.
Δεν ήταν το γεγονός αυτό που με πτόησε βεβαίως.
Αυτό που με πτόησε ήταν ότι 5 λεπτά αργότερα μου πρόσφερε
την θέση μια κυρία γύρω στα 35, που όταν από περιέργεια την ρώτησα γιατί μου
την προσφέρει μου απάντησε «από σεβασμό στους μεγαλυτέρους μου»
Να ανοίξει η γη να με καταπιεί
Έψαχνα εναγωνίως στο τσαντάκι μου έναν αναπτήρα να αυτοπυρποληθώ,
κάτι για να σφαχθώ τέλος πάντων
Δυστυχώς το πιο αιχμηρό αντικείμενο που βρήκα ήταν ο
νυχοκόπτης μου.
Με την ευκαιρία αυτή βέβαια μόλις κατέβηκα έκοψα τα νύχια μου.
Ίσως για να αποφύγω να σχίσω τις σάρκες μου!!!
Κλείνω εδώ γιατί πρέπει να πιω και το τσάι μου!!!
Μεγάλος άνθρωπος πια!!!
