Οι ζωές των ανθρώπων είναι σαν τα τρένα.
Με το που θα γεννηθούμε μπαίνουμε στις ράγες, σε μια πορεία άλλες φορές αργή και σταθερή και άλλες φορές σε μια τρελή πορεία γεμάτη κινδύνους.
Όποια πορεία και αν ακολουθήσεις υπάρχει περίπτωση να σπάσουν οι ράγες και το τρένο να φτάσει πρόωρα στο τέλος του.
Αν όμως η πορεία του είναι μεγάλη, θα συναντήσει άλλους σταθμούς ευχάριστους και άλλους δυσάρεστους. Και ανάλογα με τις εμπειρίες αυτές καθορίζετε η συνέχεια του ταξιδιού.
Μέσα σε όλα αυτά τα τρένα είναι και ένα που τώρα φτάνει στο τέλος του. Ένα τρένο που το βρήκαν δύσκολοι σταθμοί και που γινόταν πολλές φορές αφιλόξενο.
......................
Ένα αγαπημένο μας πρόσωπο φεύγει και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το βοηθήσουμε. Τίποτα πλην του να στεκόμαστε δίπλα του.
Και το μόνο παράπονο που θα μας αφήσει είναι γιατί ποτέ δεν μας άφησε να του δείξουμε πόσο πολύ το αγαπούσαμε.
Λυπάμαι πραγματικά!Δεν ήξερα πως δυσκόλεψαν τόσο τα πράγματα. Εύχομαι να είναι όσο πιο ανώδυνο γίνεται για την ίδια και κουράγιο σε εσάς και κυρίως στη θεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Μαρία (μεγάλη ανηψιά,χα!)