ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Πολλά προβλήματα μαζευτήκαν τελικά… συνωστισμός στο κεφάλι μου… και ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις είναι να τα καταγράψεις και να τα αντιμετωπίσεις με χιούμορ…. Αλλιώς χάθηκες…
Πρώτο βήμα λοιπών είναι να μετρήσω αυτά τα προβλήματα.
Και στο σχολείο όταν τύχαινε και πήγαινα μου λέγανε ότι για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να ξέρεις μαθηματικά
Έλα όμως που είμαι αδύνατος στα μαθηματικά, ακόμα και στην πρακτική αριθμητική.
Έτσι λοιπών είπα να τα μετρήσω στα δάχτυλα.
Μετρώντας τα όμως μου τελείωσαν τα δάχτυλα οπότε αναγκάστηκα να βγάλω παπούτσια και κάλτσες για να μετρήσω και με των ποδιών.
Τότε είναι που ανακάλυψα την αιτία που τρυπούσαν οι κάλτσες μου.
Τα νύχια μου. Έπρεπε να τα κόψω. Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά? Έχω ξεχάσει!
Πήρα λοιπών το ψαλίδι και τα έδωσα να καταλάβουν.
Τότε όμως δημιουργήθηκε νέο πρόβλημα. Τα παπούτσια μου ξαφνικά μεγάλωσαν?
Η μήπως μίκρυνε το πόδι μου?
Δεν ξέρω πάντως από 46 ξαφνικά φόραγα 43. Και τέτοιο νούμερο παπούτσι δεν είχα. Έπρεπε λοιπών να βγω έξω να πάρω. Αλλά πως? Αφού αυτά που είχα ήταν βάρκα – γιαλό.
Σκέφτηκα λοιπών να τα γεμίσω με χαρτί τουαλέτας μπροστά για να είναι πιο άνετα. Την ώρα όμως που ετοιμαζόμουν να φύγω ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να πάω στην τουαλέτα, ένεκα ο καφές. Με τι όμως να σκουπιστώ μετά αφού το τελευταίο ρολό το χρησιμοποίησα για τα παπούτσια? Είπα λοιπών ότι ο μόνος τρόπος είναι να πλυθώ. Που να φανταστώ ότι το τηλέφωνο του ντους θα ήταν χαλασμένο και θα γινόμουν μούσκεμα. Αλλά δεν βαριέσαι. Μόνος είμαι στο σπίτι τι έγινε? Θα τα βγάλω και θα πάω να φορέσω άλλα..
Χα.
Εσύ είσαι που το λες. Με το που βγαίνω από το WC να πάω να αλλάξω ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η γυναίκα μου με 2 φίλες τις.
Μη ταράζεσαι λέω. Παιξτο άνετος. Πήγα λοιπών στο δωμάτιο, έψαξα να βρω αλλά ρούχα, αλλά τότε διαπίστωσα πως η κραιπάλη των τελευταίων ημερών μου πρόσθεσε αρκετά κιλάκια και ξαφνικά μίκραιναν τα ρούχα μου. Για καλή μου τύχη βρήκα κάτι φόρμες που είχα πάρει μήπως και ξεκινήσω την γυμναστική και τελικά τις χρησιμοποιώ για πιτζάμες. Φοράω λοιπών τις φόρμες μου, τα παπούτσια 46 νούμερο και τότε κατάλαβα πως αισθανόταν ο Τσαρλυ Τσάπλιν. Κάνε υπομονή λέω από μέσα μου. Μέχρι εδώ κοντά θα πας, ένα ζευγάρι παπούτσια θα πάρεις και θα γυρίσεις.
Μόλις έφτασα όμως στο μαγαζί και το είδα κλειστό ανακάλυψα ότι ήταν Κυριακή.
.
Μπα. Δεν με θέλει σήμερα η μέρα.
Από την άλλη μου το έλεγαν οι γονείς μου….

ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ