Κάποιες σκέψεις που έκανα τις πρώτες 10 μέρες που έχω κάνει το ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ δεύτερο σπίτι μου τις αποτύπωσα στο χαρτί και κάποιες από αυτές (όχι όλες, λόγω του μικρού χρόνου που είχαμε για τοποθέτηση) τις έθεσα στην συνέλευση του Σαββάτου 4/6.
Τις καταθέτω και εδώ στο blog μου για να αδειάσω το μυαλό μου και να κάνω νέες σκέψεις.
.
.
Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που’ χε κάτι από…… τι?
Από τις μούντζες? Από τα ομαδικά χειροκροτήματα?
Καλά είναι όλα αυτά, δίνουν ενθουσιασμό, αλλά από εκεί και μετά τι?
Μήπως από άγνωστες για πολλούς λέξεις προς χάριν του εντυπωσιασμού.
Ακούσαμε κάποια στιγμή από κάποιον τη λέξη σεισάχθεια.
Βλέπεις εδώ η συγκέντρωση πλουτίζεις και τις γνώσεις σου.
Εγώ ένα λύκειο τελείωσα και αυτό νυχτερινό. Ήμουν από τα αποπαίδια της παιδείας όπως μας είχε ονομάσει το 1977 το υπουργείο παιδείας της τότε κυβέρνησης.
Αποπαίδια γιατί υπήρχε η ανάγκη για εργασία και ταυτόχρονα η ανάγκη για μάθηση.
Σεισάχθεια λοιπών. Και όπως πολλοί έτσι και εγώ έψαξα και βρήκα τι σημαίνει αυτή η λέξη….. Ο όρος είναι σύνθετος από τα αρχαία Ελληνικά, από το "σείω" (ταρακουνώ) + "άχθος" (βάρος, χρέος). Ουσιαστικά σήμαινε την "αποτίναξη των βαρών"….
Από νόημα που είχε κάτι λοιπών… αλλά ακόμα δε καταλήξαμε τι?
Και ενώ κάποιοι σκοτώνουν το μέλλων των παιδιών μας αναλωνόμαστε σε συνελεύσεις για σημαίες η για σωματεία.
Τον Φλεβάρη του 2011 έγινε στο Κιλκίς μια στρατιωτική άσκηση για καταστολή εξεγέρσεων. Δηλαδή αν τολμήσουμε να εξεγερθούμε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα παιδιά κάποιων από εμάς και με τα αδέρφια κάποιων άλλων. Και μη πει κανείς ότι δεν θα χτυπήσουν γιατί έχουν συνείδηση η ότι είναι κάποιοι από εμάς. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν ουσίες που κάνουν το άνθρωπο να επιτίθεται ακόμα και στην σκιά του.
Οι πλατείες λοιπών είναι γεμάτες και το μόνο που μένει να μάθουμε αυτό το κάτι του νοήματος. Και τα στάδια κατά την γνώμη μου είναι τρία.
Στάδιο 1ο.
Μένουμε στα σπίτια μας και περιμένουμε τον βιασμό μας, και επειδή δεν θα μπορέσουμε να το αποφύγουμε κάποιοι ίσως και να τον απολαύσουν
Στάδιο 2ο
Μένουμε εδώ στις πλατείες και μέσα από τις ψυχαναλύσεις μας θα ακούμε και κάποιους που θα έχουν προτάσεις και που αυτές θα ψηφίζονται δια ανατάσεως της χειρός….. και μέχρι εκεί.
Στάδιο 3ο
Να βγούμε κάποια στιγμή και στους δρόμους να διεκδικήσουμε το δίκαιο μας και που ίσως να έρθουμε τελικά αντιμέτωποι με τους δικούς μας ανθρώπους που θα υπηρετούν το άδικο. Κάτι σαν αυτό που κάνουν τα ΜΑΤ. Μόνο που αυτοί δεν θα χτυπάνε μόνο γυναικόπαιδα, ηλικιωμένους, άντε και κανένα περαστικό. Αυτοί θα χτυπάνε στο ψαχνό.
Και ο μόνος τρόπος που μπορούν να τα βάλουν 50 πρόβατα με ένα λύκο είναι να είναι όλα μαζί. Μια ομάδα. Ένα σύνολο. Θα χαθούν κάποια πρόβατα, αλλά θα χαθεί και ο λύκος.
Έτσι και ο μόνος τρόπος να τα βάλουμε με το σύστημα είναι να μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι. Ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων. Έστω και αν ισορροπούμε όπως κάθε βράδυ στις συνελεύσεις σε τεντωμένο σχοινί.
Πρέπει λοιπών να αρχίσουμε να δείχνουμε την παρουσία μας και έξω από εδώ. Η αρχή έγινε με μια πορεία πάνω από 25.000 άτομα και μια συγκέντρωση που είχε πάνω από 30.000 άτομα. Ασχέτως εάν τα τηλεοπτικά κανάλια χαμηλώνουν τα νούμερα εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Η συνέχεια πρέπει να είναι με συμβολικές καταλήψεις. Μετά με διαδηλώσεις έξω από σπίτια πολιτικών και όσο πάει να δυναμώνουμε την δράση μας.
Ξέρω πολύ καλά πως υπάρχουν κάποιοι που τεχνηέντως προσπαθούν να τρενάρουν καταστάσεις γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ότι ένα κίνημα χωρίς κομματικά και παραταξιακά συμφέροντα έχει τόση απήχηση. Αλλά έστω και έτσι στο τέλος δέχονται την άποψη των πολλών και αυτό είναι ένα σημάδι συνεννόησης.
Και αν τελικά αυτό το κίνημα αποτύχει εμείς θα έχουμε να λέμε ότι δεν ήμασταν οι επαναστάτες του καναπέ αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου