ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΓΕΡΟΝΤΩΝ

Πολύ ζέστη αυτό το καλοκαίρι.
Και όταν δεν έχεις και την δυνατότητα να πας σε κάποια παραλία τότε …βράσε ρύζι.
Και χρησιμοποιώ αυτή την φράση γιατί για να βράσω ρύζι είμαι μια και έπαθα γαστρεντερίτιδα και έχω κάνει την διαδρομή κρεβατοκάμαρα – WC ουκ ολίγες φορές.

Τώρα θα μου πείτε και τι μας το λες…
Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου…
Το τι θα κάνω εγώ με τα οπίσθια μου αφορά εμένα
Η μάλλον εμένα και τους γιατρούς του νοσοκομείου που πήγα για να δω τι θα γίνει το χάλι μου.

Μα τι ωραίο νοσοκομείο?
Τι εξυπηρέτηση?
.
.
Τι κόσμος?
Καρφίτσα δεν έπεφτε.
Και πολλοί ηλικιωμένοι

Ένας παππούς μάλιστα μου έπιασε και την κουβέντα….
(σαν κάτι να θέλει να μου πει, λέω από μέσα μου)

Μου έλεγε για την σημερινή νεολαία…. Που αρρωσταίνει συνέχεια… που με το παραμικρό τρέχει στους γιατρούς…. Που αυτός 85 χρονών και ακόμα δεν έχει προβλήματα υγείας…..

Του λέω ….κάτσε βρε παππού… και αφού δεν έχεις πρόβλημα, εδώ τι θες?

Αυτό είναι μια άλλη ιστορία μου λέει.

Εγώ στην ζωή μου πάλεψα, αγωνίστηκα για τα παιδιά μου, τα προίκισα, τα πάντρεψα τα βοήθησα να δημιουργήσουν δική τους δουλειά, να έχουν οικονομική άνεση.
Τώρα όμως εγώ τους είμαι βάρος. Θέλουν να παν στην θάλασσα να κάνουν ένα μπάνιο αλλά εγώ δεν έχω θέση μαζί τους έστω και αν το αυτοκίνητο ΕΓΩ τους το πήρα… έστω και αν τα πίσω καθίσματα είναι άδεια.
Ούτε καν στο σπίτι δεν με αφήνουν για να μην ξοδεύω ρεύμα με το κλιματιστικό.

Με φέρνουν εδώ και με αφήνουν για να είναι λέει σίγουροι ότι και αν πάθω κάτι εδώ έχει γιατρούς.

Και σαν και μένα είναι και ο κυρ Κώστα εκεί… η κυρα Σοφία με την κυρα Άννα απέναντι…. Ο Ζαχαρίας που είναι εκεί στην γωνία….. γνωριζόμαστε ξέρεις μεταξύ μας…….

Δεν ξέρω παλικάρι μου αν το έχεις καταλάβει…. Αλλά σήμερα τα νοσοκομεία κάποιοι τα έχουν για ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΓΕΡΟΝΤΩΝ.